Ziemniaki pochodzą z chłodnych obszarów górskich Ameryki Południowej, skąd w XVI w. przywieziono je do Europy i początkowo uprawiano jako pokarm dla zwierząt. Masowo zaczęto je uprawiać dopiero w XIX w. i w związku z licznymi klęskami głodowymi były poważnym źródłem wyżywienia ludności. Obecnie są najbardziej rozpowszechnionymi roślinami bulwiastymi. Pomimo malejących powierzchni upraw, następuje stały wzrost uzyskiwanych plonów. Są mało wymagające pod względem glebowym, ale nie tolerują mrozu, wysokich temperatur i nadmiaru wilgoci. Wykorzystuje się dla celów alimentacyjnych – jako pożywienie dla ludzi, paszowych i jako surowiec do przemysłu, np. do produkcji spirytusu i krochmalu. Głównymi obszarami uprawy ziemniaków są Europa, Chiny, Indie i Stany Zjednoczone, a najwyższe plony uzyskują kraje intensywnego rolnictwa. Polska jest również ważnym producentem ziemniaków – zajmują one 10% ogólnej powierzchni upraw. Wykorzystywane są głównie do bezpośredniego spożycia. Tropikalnym odpowiednikiem ziemniaków są bataty (pataty). Pochodzą z Ameryki. Wymagają one wysokich temperatur (od 25 do 30 stopni) i dużo wilgoci. Nie uzyskały takiej popularności jak ziemniaki, ich uprawa praktycznie ogranicza się do krajów azjatyckich. Ponad 87% światowej produkcji pochodzi z Chin (120 mln ton), następnie Indonezja, Indie, Wietnam i Japonia oraz Uganda i Rwanda. Uprawy żółtych i pomarańczowych odmian batatów (które zawierają duże ilości skrobi, soli mineralnych i witamin) spotyka się w południowej części Stanów Zjednoczonych.