Oliwka jest drzewem owocowym uprawianym w basenie Morza Śródziemnego. W czasach starożytnych (historia uprawy oliwki sięga do 5000 lat p.n.e., była popularna w Egipcie oraz na terenach nad Morzem Śródziemnym) uważana była za drzewo święte. Niezbyt wysokie, ale wiecznie zielone, dorasta do wysokości 10-20 m, owocuje późno – około 10 lat po zasadzeniu, ale za to bardzo długo, dając bardzo dobre plony nawet przez 300 lat. Niektóre drzewa w krajach śródziemnomorskich mają ponad 1000 lat. Pień tej rośliny bywa krzywy, jednak nie przeszkadza to w zbiorze owoców. Owoce oliwki są jadalne i zwierają dużo tłuszczu, zwanego oliwą, który jest uważany za najdelikatniejszy ze wszystkich olejów jadalnych – tzw. olej niewysychający. Olej ten wytłacza się z dojrzałych owoców oliwki, sposobem „na zimno”, który zapewnia najlepszą jakość otrzymanej oliwy. Następnie oliwa poddawana jest dalszym procesom wirowania oraz rafinowania. Stosując wyższe ciśnienie oraz temperaturę można uzyskać oliwę prowansalską lub oliwę techniczną. Oliwkę europejską uprawia się także dla drewna, które jest bardzo wytrzymałe, stąd używa się go często w stolarstwie, oraz jako surowiec leczniczy i zielarski, ponieważ oliwka europejska jest też rośliną leczniczą. Oliwki stosowane są w kuchni – owoce można jeść w stanie surowym, ale żeby dłużej zachować jej świeżość, robi się na przykład marynaty. Z basenu Morza Śródziemnego pochodzi blisko 100 % światowej produkcji, której roczna wartość wynosi 13 mln ton. Najwięksi producenci to Grecja, Hiszpania, Włochy i Tunezja