Kukurydza jest trzecim, najbardziej liczącym się zbożem świata. Na podstawie badań archeologicznych ustalono, że kukurydza była uprawiana na płaskowyżu meksykańskim już siedem tysięcy lat temu. Nie odnaleziono dzikiej formy kukurydzy, nie wiadomo czy wyginęła, czy też nigdy nie istniała. Być może kukurydza „została stworzona” przez człowieka w wyniku krzyżowania i selekcji teosinte – dziko rosnącej trawy z rodzaju Zea. Przed przybyciem Krzysztofa Kolumba, kukurydza była uprawiana na kontynencie amerykańskim na terenach od wschodniej Kanady aż po Ziemię Ognistą, na południowym wybrzeżu Ameryki Południowej. Prawdopodobnie już w 1494 roku kukurydza trafiła do Hiszpanii, stąd rozpowszechniała się w Europie, w Azji i w Afryce. Obecnie kukurydza jest, obok pszenicy i ryżu, jedną z najpowszechniej uprawianych roślin na świecie. Jest rośliną ciepłolubną wrażliwą na przymrozki ale dość wytrzymałą na suszę – nie toleruje nadmiernie wysokich opadów. Najlepsze plony daje uprawiana na glebach żyznych próchniczych. Jest najbardziej ekspansywnym zbożem, znajduje rozmaite zastosowanie – pokarm dla ludzi, pasza dla zwierząt, surowiec przemysłowy. Pod względem powierzchni uprawy, zajmuje po pszenicy drugie miejsce na świecie. Jej zasiewy w roku 2004 wyniosły 155 milionów hektarów w tym 140 milionów ha kukurydzy ziarnowej i 15 milionów ha kukurydzy kiszonkowej. W Unii Europejskiej całkowita powierzchnia uprawy wynosi 11 milionów ha w tym na ziarno 6,5 miliona ha i 4,5 miliona ha na kiszonkę.