Juta jest drugą pod względem powierzchni uprawy rośliną włóknistą, uprawianą od najdawniejszych czasów. Pochodzi z Indii. Wymaga gorącego klimatu i dużo wilgoci. Około 90% produkcji juty przeznacza się do wyrobu tkanin opakowaniowych, worków, brezentów, chodników, obić tapicerskich, materiałów spadochronowych i żeglarskich.Włókna otrzymuje się z długich zdrewniałych łodyg, moczonych w wodzie tak długo, aż ich kora zacznie gnić. Proces ten nazywany jest roszeniem. Dochodzące do 3 m długości włókna wyciąga się ręcznie, a następnie myje i rozwiesza, by wyschły. Największymi producentami juty są Indie, Chiny i Bangladesz. Juta stała się przedmiotem międzynarodowego handlu w XIX wieku, gdy Brytyjczycy zaczęli wysyłać jutę uprawianą w Bengalu, z portu w Kalkucie do Dundee w Szkocji. Wyrabiano z niej worki, w których transportowano bawełnę, zboże, wełnę i wiele innych towarów. Włókna jutowe są wytrzymałe, a tkane z nich szorstkie materiały są jednocześnie mocne i elastyczne. Kiedy w 1947 r. Bengal podzielono między Indie i Wschodni Pakistan (obecnie Bangladesz), przemysł jutowy przeżył gwałtowne załamanie. Po krótkim kryzysie produkcja juty zarówno w Indiach, jak i Bangladeszu znów zaczęła rosnąć i obecnie juta i wyroby z niej wytwarzane, jako towary eksportowe, zajmują ważną pozycję w gospodarce Bangladeszu. Produkcja juty nie ma jednak przed sobą zbyt dużych perspektyw. Konkurencją dla niej są włókna sztuczne i syntetyczne oraz wielkie, szczelne kontenery, które pozwalają na transport sypkich materiałów bez użycia worków.